twee jaar doterra essentiele olien.
juni 2018.
Het is nu 2 jaar geleden dat ik in aanraking kwam met doTERRA. Een zoektocht sinds 1991 naar zuivere olie kwam daarmee eindelijk tot een einde. Een mooi moment om eens even stil te staan bij wat de oliën in ons leven veranderd hebben. En dat is zoveel dat ik soms niet eens weet waar ik beginnen moet. Zelf ben ik rustiger, slaap ik eindelijk weer redelijk goed. En is mijn stuiterballenhoofd best beheersbaar. De oliën zijn een vast onderdeel van de dag geworden en ergens kan ik me niet eens meer voorstellen hoe ik dat voorheen deed. Grappig hoe dingen snel integreren als het klopt allemaal.
Ook bij mijn kinderen zijn de dingen veranderd. In huis hebben we de oliën altijd binnen bereik staan nu. In het begin stuitte ik op aardig wat scepsis. “Tuurlijk ma, een olie…… Hebben we ook nog een gewone paracetamol in huis?”
En ieder van de kinderen heeft zelf zijn of haar eigen ervaring gehad waardoor alle scepsis verdween en de doterra ook voor hun een onderdeel werd van hun dag.
De grootste verandering is er misschien wel bij mijn tweede zoon. Zeer sceptisch!! En ook met weerstand heeft hij de eerste ervaringen gehad. En alle positieve ervaringen werden opzij geschoven met ; “het kan ook toeval zijn toch?’ Tot een bacteriële keelontsteking met twee maal een druppel oregano opgelost was en de keren ervoor voor dezelfde keelontsteking een zware antibiotica kuur nodig was en het hem al met al toch een hele week koste om weer boven water te komen. Toen was ook hij om….
Zover om dat hij nu zijn wetenschappelijke studie afmaakt alleen om straks onderzoekswerk te kunnen doen naar de olien. Geweldig!
In het begin vonden ze het allemaal iets overdreven en ik geef toe, ik kan ook wat doorslaan als ik happy ben. ( en dat is een understatement!) Dus ik snapte ze wel. Toch was binnen een paar weken het al zover dat als ik mijn oliën mee had genomen voor een workshop ik appjes kreeg over waar de oliën waren. Omdat ze ze nodig hadden. Heel snel hadden we dus ook al een extra voorraadje thuis staan in een letterbakje voor dagelijks gebruik. Inmiddels hebben de oliën en de producten ervan wel iedere kast in ons huis overgenomen.
Nu twee jaar verder en ik kan me niet voorstellen dat ik zonder de oliën zou moeten leven. En de drang om iedereen “wijs’ te maken en te leren met de oliën om te gaan is alleen maar groter geworden. Ik denk dat dit inderdaad een flinke olievlek is. En als het aan mij ligt zal die nog heel veel verder uitdijen!
Happy met doTERRA!!!
hellen venix